Χωρίς αμπελουργία δεν υπάρχει οινοποιία και χωρίς τρύγο δεν υπάρχει σοδειά. Μια πλούσια τρυγητική σοδειά έρχεται ως ανταμοιβή μιας σκληρής δουλειάς που έχει προηγηθεί, που όπως έλεγε και ο πατέρας μου, Γεώργιος Βασιλειάδης «χαιρούμασταν λίο τζι υποφέραμεν πολλά». Η συνεχής φροντίδα των αμπελιών της κυπριακής γης εμπερικλείει ατέλειωτες ώρες μόχθου αλλά και χαράς, με την εορταστική φύση του τρύγου, το γλέντι των πανηγυριών, την κατανάλωση κρασιού και ζιβανίας.
Το αμπέλι, φυτό κατεξοχήν ευλογημένο, αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της χριστιανικής μας παράδοσης. Στο κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο διαβάζουμε «Ἐγώ εἰμι ἡ ἄμπελος ἡ ἀληθινή, καὶ ὁ πατήρ μου ὁ γεωργός ἐστι. πᾶν κλῆμα ἐν ἐμοὶ μὴ φέρον καρπόν, αἴρει αὐτό, καὶ πᾶν τὸ καρπὸν φέρον, καθαίρει αὐτό, ἵνα πλείονα καρπὸν φέρῃ», γιατί ο Κύριος είναι ο δημιουργός του κόσμου, αυτός είναι η άμπελος «εν ουρανοίς μεν έχουσα την ρίζαν, επί γης δε τα κλήματα, άμπελος κλαδευόμενη στο σώμα, αλλ’ ου την ρίζαν, άμπελος μετά τρίτην ημέραν του κλαδευθήναι βλαζάσουζαν τον βότρυν της αναστάσεως». Είναι σαφές λοιπόν, πως η Εκκλησία μας με την ευλογία που δίνει στις απαρχές των γεννημάτων της φύσης, ευλογεί εμάς τους ίδιους για να μπορούμε να αναζητούμε τη συνεχή πνευματική μας καρποφορία.
Στο Οίνου Γη – Κτήμα Βασιλειάδη «Τιμούμε την Ιστορία, συνεχίζουμε την παράδοση» και τελέσαμε στις 17 Αυγούστου 2020 τον καθιερωμένο, πια, αγιασμό, με τις ευλογίες του Μητροπολίτη Πάφου Γεώργιο, για να ευλογηθούν οι κόποι μας, οι μόχθοι μας, οι καρποί μας. Το σταφύλι μας δίνει τον οίνο και ο Οίνος μαζί με τον Άρτο γίνονται Σώμα και Αίμα Χριστού και ο άνθρωπος μεταλαμβάνοντας αυτών γίνεται σύσσωμος και σύναιμος με τον Χριστό, αναγεννιέται και ευλογείται, αναζητεί τον δρόμο της ευφροσύνης και της εξιλέωσης.
Ο τρύγος ήταν – και εξακολουθεί να είναι – γιορτή, ένα συναπάντημα ιερό, όπου οι άνθρωποι χαίρονταν και ευγνωμονούσαν τον Θεό για το ευλογημένο αμπέλι που τους χάρισε. Κι όσο υπάρχει ο ευλογημένος οίνος στα τραπέζια των σπιτιών, της ταβέρνας, του καφενείου, η ζωή γλυκαίνει, μεθάει και ανακουφίζεται. Σηκώστε, λοιπόν τα ποτήρια σας, τσουγκρίστε τα μαζί μας κι ευχηθείτε «και του χρόνου!».
